Ik zie een trend bij uitvaarten: een collecte voor een goed doel. Vaak is het goede doel gekozen op basis van wat de overledene heeft meegemaakt; er wordt geld ingezameld voor de stichting die onderzoek doet naar de ziekte die iemand heeft gehad of er wordt geld verzameld voor de Stichting Wensambulance, een stichting die een laatste rit voor een ernstig ziek persoon mogelijk maakt.
Wat me opviel is dat veel mensen de collectebus voorbij lopen als die bij het condoleanceregister staat, ook al stond er op de kaart vermeld dat er – in plaats van bloemen – prijs wordt gesteld op een donatie. Dat wordt anders als de naasten in hun verhaal vertellen waarom het goede doel hen zo aan het hart gaat. Wanneer de familie vertelt hoe iemand heeft geleden onder het ziek zijn en hoe graag ze willen dat er medicijnen worden uitgevonden, of als ze dankbaar vertellen hoe iemand nog heeft kunnen genieten van een laatste uitstapje, kunnen mensen zich identificeren met het doel en geven ze gul.
Mensen vragen om bij de uitgang van de zaal te collecteren helpt ook: je loopt een mens wat minder makkelijk zonder te geven voorbij als een collectebus. Het deed me beseffen dat mensen het nodig hebben om zich te kunnen verbinden. In verbinding met mensen, met een verhaal, met een doel zijn bezoekers van uitvaarten vrijgevig. Wat fijn als de naasten een mooi bedrag over kunnen maken aan het doel van hun keuze!